Varen in de Mekong Delta

Het is een en al bedrijvigheid als we bij het Sinh café aankomen. Overal staan mensen die allemaal in verschillende bussen moeten. Onze bus is er nog niet, dus dat wordt wachten. Tussen de vele toeristen lopen ook een aantal vrouwen die van alles proberen te verkopen; van horloges tot rekenmachines en scharen. Eindelijk komt de bus aan rijden en kunnen we op weg naar de Mekong Delta. Het is een paar uur rijden naar het plaatsje Vinh Long. We stappen hier over op een boot om naar de drijvende markt van Cai Be te gaan, maar omdat het inmiddels al 11 uur is, zijn de meeste boten al weg. Er zijn alleen nog grote boten die groente en fruit verkopen. Aan een grote stok hangen de producten die verkocht worden.

Het is wel erg leuk om op de rivier te varen, er is veel te zien. We komen langs een kleine boot waar een man druk in de weer is met een visnet. Een andere boot ligt vol met uien in netten. Veel vrouwen hebben de albekende rieten hoeden op hun hoofd tegen de zon. De huizen zijn hier op palen gebouwd. In een van de huisjes liggen ananassen hoog opgestapeld. De Mekong rivier is hier erg breed.

We nemen een van de kleine zijrivieren en spotten houten huisjes tussen het vele groen. Het zijn vooral bananen- en palmbomen die hier op de oevers groeien. Een stukje verder stoppen we bij een fabriekje. Hier maken ze kokossnoepjes en rijstpapier. We mogen binnen een kijkje nemen. Een vrouw laat met duidelijk geoefende hand zien hoe ze de snoepjes maakt. Het mengsel wordt vakkundig en rap door elkaar gemengd met een grote spatel. We mogen er eentje proeven, het is zoet en smaakt goed. We vinden ze alleen te duur om te kopen. In een andere ruimte is een vrouw bezig met het maken van rijstpapier. Op een grote pan waar een doek overgespannen is, schept ze een lepel van een mengsel, spreidt het uit, wacht even en het rijstpapier is klaar. Met een grote spatel haalt ze het papier er voorzichtig af en legt het te drogen. Buiten staan allemaal rekken waar het rijstpapier op te drogen hangt.

We varen nog een stukje over de kleine zijrivieren van de Mekong. Het is een fascinerende wereld en ik kijk mijn ogen uit. De mensen leven hier zo anders dan in Nederland. Overal liggen dorpjes tussen het groen afgewisseld met rijstvelden. Soms komt er uit het groen ineens een boot tevoorschijn met groente of grote zakken met Joost mag weten wat. Onderweg stoppen we bij een restaurantje. Hier krijgen we rijst met wat vlees; een simpele lunch. Uiteindelijk komen we weer op het brede deel van de rivier uit en zijn we na een half uurtje weer terug in Vinh Long.

Hier stappen we weer op de bus die ons in een uurtje naar de veerboot rijdt. Iedereen moet uitstappen en tussen de locals, met en zonder brommers, lopen we de veerboot op terwijl de bus op een andere veerboot naar de overkant moet zien te komen. Het is een drukte van belang; vrouwen, kinderen, mannen, met en zonder mondkapjes, iedereen staat te dringen om de veerboot op te komen. Bijna allemaal hebben ze wel iets op hun hoofd, of het nu een helm, een pet of een hoed in allerlei soorten en maten is. Op de veerboot zien we dat we een verdieping hoger kunnen, dus lopen we de trap op en kijken zo neer op de chaos van brommers en mensen beneden ons. Net als de veerboot op, is de veerboot af ook weer dringen geblazen. Het lijkt wel of iedereen tegelijk de boot af wil. Het duurt ven maar dan zetten we voet in Can Tho, een van de grootste steden in de Mekong Delta. We moeten even wachten op de bus die ons in twee minuten naar het hotel brengt. Dat hadden we ook wel kunnen lopen! Het hotel ligt aan een drukke weg en ook onze kamer grenst hier helaas aan, maar het is wel een ruime kamer met mooie badkamer.

Het is tijd om even de benen te strekken dus lopen we door de drukke straat op zoek naar rust. Die vinden we als we bij een boulevard aankomen. Op de boulevard prijkt een groot zilveren standbeeld van een breed lachende Ho Chi Minh, de nationale held van Vietnam. We lopen een stukje over de boulevard en genieten van de rust. Vanaf een bankje hebben we zicht op de rivier en de op palen gebouwde huizen aan de overkant, palmbomen steken er bovenuit. Voor een grote stad heerst er hier, op de boulevard, toch een idyllische sfeer. We kijken een tijdje naar wat er op het water afspeelt. Het is een komen en gaan van boten, groot en klein. Als we honger krijgen gaan we op zoek naar een restaurantje. Eamon waagt zich aan de slang, volgens hem is het niet bijzonder en zeker niet vies, alleen een beetje taai. Ik houd het maar bij ‘gewoon’ Vietnamees. In de schemer lopen we over de drukke straat terug naar ons hotel. Als we langs kleine kinderen lopen, zwaaien ze vrolijk of ietwat verlegen naar ons. Wij zwaaien vrolijk terug. Bij een supermarkt kopen we ons toetje: een bak ijs. In een schap met koekjes vinden we zelfs koekjes van Verkade. Het is grappig om tussen al die onbekende producten, vaak ook een tikkeltje raadselachtig, iets vertrouwds tegen te komen.

Al vroeg moeten we uit de veren. Het is tijd voor een boottocht over de Mekong rivier, deze keer gaan we naar de drijvende markt van Cai Rang, de grootste in de Mekong Delta. In een kleine, blauwe boot varen we tussen de vele andere boten door waar mensen druk in bezig zijn om hun producten te verhandelen. Vele boten zijn gevuld met groente en fruit. Ik zie boten vol met gelige pomelo’s, zakken met komkommers of tientallen enorme pompoenen. Een andere boot komt met lege rieten manden voorbij. De mensen op de boten zijn hard aan het werk, groene kolen worden een voor een vanuit een kleine boot naar een grote boot omhoog gegooid.

Tussen deze handel gaat ook het gewone dagelijkse leven door. Vrouwen zijn bezig met de was, grote emmers met water worden uit de Mekong gehaald voor een douche of er wordt gekookt op het dek. Op een dak van een boot zit een jongetje tussen de ananassen met een zakje chips. Veel kinderen zwaaien naar ons als we voorbijkomen. De mensen die een kleine boot besturen doen dat staand met lange stokken als peddels. Het gaat allemaal bijna moeiteloos en relaxt. Ik kom ogen te kort, er gebeurt zo veel om me heen. Het is intrigerend om te zien dat het leven hier grotendeels in het openbaar afspeelt. In Nederland leven we praktisch achter gesloten deuren, maar hier in de Mekong Delta is het leven op, met en van het water.

Als we de markt over zijn, varen we verder en gaan weer de smallere zijtakken in. We stappen even de boot uit om in een rijstfabriek rond te kijken. Hier zien we hoe rijst wordt verwerkt tot rijstkorrel. Het is een stoffige boel, de machines zien er behoorlijk vies uit. Het is geen smakelijk idee dat je dit soort rijst op je bord kan krijgen. Even later stoppen we bij een fruitgaarde waar we tussen de bomen door lopen. We krijgen een stukje papaja aangeboden, heerlijk. Her en der staan wat hokken waar biggen, hun moeders of konijnen in zitten, een haan loopt kalmpjes over de randen van het hok. In het water van een piepkleine beek zijn ganzen op zoek naar voedsel.

In een klein uur varen we weer terug naar de grote stad. Het is tijd voor de lunch, Eamon bestelt kikker, ook dat is niet aan mij besteed. Na de lunch worden we naar de veerboot gebracht. Net als de heenweg is het weer een grote chaos van mensen en brommers die naar de overkant willen. Vanaf het bovendek kijken we uit over de Mekong, veerboten varen kriskras door elkaar. Terug in Vinh Long moeten we op een andere bus overstappen die ons naar Cambodja gaat brengen. Er staan meerdere bussen en uit alle bussen moeten er mensen overstappen op andere bussen. Het is een klein wonder dat we in de goede bus terecht komen in deze chaos, maar om half vier gaan we dan eindelijk richting Chau Doc. Het is een mooie rit langs rijstvelden en kleine dorpen. We mogen nog een keer de bus uit om een veerboot te nemen. De zon staat al laag aan de hemel en hangt als een gouden bol boven de Mekong. Uiteindelijk komen we na vier uur rijden bij het hotel aan. In het donker gaan we op zoek naar een restaurant, we hebben inmiddels behoorlijk trek gekregen. We komen in een restaurant terecht waar al een paar mensen uit onze bus zitten, dus schuiven we gezellig aan. Eamon vond de kikker zo lekker, dat hij ook nu weer kikker bestelt.

We zijn alweer voor dag en dauw ons bed uit, ik kijk uit naar het moment dat we weer eens kunnen uitslapen. Deze keer gaan we per tweetal een boottocht maken in een kleine, wiebelige boot. Achter mij staat een vrouw aan de enorme roeispanen en vaart ons moeiteloos door het drijvende dorp. De mensen leven hier van de visvangst en onder elk huis hangen enorme viskooien. Bij sommige huisjes loopt een hond rond of zie ik iets wat lijkt op een tuintje, er staan bij sommige huizen behoorlijk wat planten. Zo vroeg op de ochtend is het hier nog stil op het water. Geen chaos van boten met hun koopwaar, maar rust. Ik geniet met volle teugen van de omgeving met het gekabbel van het water op de achtergrond dat de roeispanen veroorzaken.

Dan zit het kijkje in het bijzondere leven hier in de Delta er weer op en stappen we over op een grote boot die ons naar Cambodja gaat brengen. Heel langzaam varen we over de Mekong richting de grens. Ik ga met een paar anderen op het dak van de boot zitten, zo in het zonnetje is het heerlijk vertoeven. Langzaam gaan de oevers aan mij voorbij. Net als eerder in de Delta staan er veel huisjes op palen. De boot brengt ons steeds dichterbij Cambodja. Op naar een nieuw land!