Watervallen op het Bolaven Plateau
Onze dag in Pakse begint met een ontbijt bij een Indisch restaurant. Met de Nederlandse Greke, de Engelse Steve en de Duitse Christian genieten we van het ontbijt voor we naar het Bolaven Plateau gaan. Even later schuiven de laatste twee deelnemers van de tocht van vandaag ook aan. Met de Duitse Monica en Kobalt zijn we compleet en kunnen we op pad. Het minibusje staat al klaar.
Onze gids is een vrolijke, jonge man die erg grappig probeert te zijn. Helaas speelt de taalbarrière hem parten. Zijn Engels is niet heel duidelijk om te volgen, dus veel van zijn grapjes komen niet aan. Het kost ons moeite om te volgen wat hij zegt en dat zegt wat want na een bijna 4 maanden in Azië zijn we toch wat gewend. De chauffeur rijdt intussen op zijn gemakje over de bijna lege weg van Laos. Met nog geen 40 km/uur rijden we richting een koffie- en theeplantage. Met dit tempo duurt het even voor we er aan komen. Dat is laidback Laos …
Op de theeplantage krijgen we een rondleiding. Tussen de bomen staan groene theeplanten, pas als de blaadjes geplukt en gedroogd zijn, wordt het echt thee. Onze gids vertelt van alles over de theeplantage en het proces van thee maken. We proberen allemaal iets te maken van wat hij zegt, het duurt dan ook even voor het kwartje valt. Waarschijnlijk missen we de helft van wat hij uitlegt, maar hij doet in ieder geval goed zijn best. Aan de overkant kunnen we bij de buren even op een koffieplantage kijken. Hier is het een stuk kleurrijker met rode koffiebonen die opvallen in het groen. We blijven niet zo lang en rijden dan door naar de eerste waterval: Tad Fane watervallen. Met een hoogte van 120 meter is dit de hoogste waterval in Laos. Het zijn twee watervallen die naast elkaar naar beneden storten in een oase van groen. Vanaf een platform kunnen we op de watervallen uitkijken, waar het water ergens beneden ons in het groen valt. Dichterbij dan dit kunnen we niet komen, helaas.
De Tad Fane watervallen De Tad Yuang waterval Wandelen langs de rivier
Gelukkig kunnen we bij de volgende waterval wel dichterbij komen. De Tad Yuang waterval is minder hoog maar wel breder. Via een trap met ongelijke treden lopen we naar beneden. Hele fijne waterdruppels hangen in de lucht en dat is een heerlijke verfrissing in de warmte. De heren proberen glibberend over de stenen dichter bij de waterval te komen. Ik zoek een rots uit en ga lekker zitten. We hangen wat rond bij de waterval voor we terug naar boven lopen. Het is best een klim naar boven en halverwege rusten we even uit op een bank onder een overkapping. Als we boven zijn, lopen we een stukje langs de rivier over een aantal houten bruggetjes. Het mooie groen wordt verstoord door de troep die overal rondslingert. Terug bij de ingang is het tijd voor de lunch. We krijgen fried rice met groente. Simpel maar erg lekker.
Even bijkomen van de klim Dwars door de wildernis
Na de lunch wil de gids ons eerst nog naar een markt brengen, maar daar zijn we niet voor gekomen. We willen aan de wandeling over het Bolaven Plateau beginnen, dus op ons verzoek slaan we de markt over. We laten de verharde weg achter ons en rijden over een stoffige en vooral hobbelige weg met grote stofwolken achter ons de wildernis in. Als de auto niet meer verder kan rijden, stappen we allemaal uit en gaan we te voet verder. Binnen de kortste keren zijn onze voeten oranje van het stof.
Een grote rots met boeddha’s markeert het begin van het reservaat. Vanaf hier is het ook gedaan met de paden, het pad wordt heel smal. We moeten we klimmen en klauteren over de rotsen. Het voelt alsof we kriskras door de wildernis gaan, een plek where no man has gone before. Van een pad is weinig te zien en we lopen dwars door de bosjes waar rotsen ons pad versperren.
Rotsen op klimmen Wandelen over het Bolaven Plateau
Het duurt niet lang voor we een slang tegen komen. Volgens onze gids is het een cobra. Hij zegt dat het maar een kleine is, maar ik vind hem groot genoeg en de slang komt wel onze kant op. Met een grote boog lopen we verder om de slang heen. Ik voel me niet heel erg op mijn gemak nu ik weet dat er een slang in de buurt is. Het helpt niet als de gids quasinonchalant vertelt dat de moeder ook nog eens in de buurt kan zijn. Slik … Intussen staat Kobalt rustig foto’s te maken en blokkeert voor iedereen de doorgang. Mijn voeten zakken steeds verder weg in het verpulverde hout en dat is geen prettig idee met een slang in de buurt. Wie weet waar mams uithangt. Ik vraag meerdere keren of hij door wil lopen. Mijn hart klopt intussen in mijn keel. Ook Greke geeft aan dat ze toch wel erg graag verder wil lopen. Het lijkt een eeuwigheid te duren, maar dan gaan we eindelijk weer verder.
We vervolgen onze weg, we klauteren over rotsen en lopen door gras. Soms zitten er grote spleten tussen de rotsen. Wanneer we eenmaal het plateau op zijn geklommen, worden we beloond met een fantastisch uitzicht over het woud. Daar doen we het allemaal voor!
Het pad gaat vanaf hier steil verder naar beneden. We trotseren weer rotsen, boomstammen en wortels. Het is erg steil en ik moet oppassen om niet uit te glijden. Op sommige stukken maakt de modder het glibberig. Beneden komen we uit bij een waterval, die verbogen ligt tussen het groen. Het is een waterval met verschillende plateaus. Eamon en ik blijven met Christian iets te lang hangen, de rest is al verder omhooggeklommen langs de waterval. We horen ze wel roepen, maar we zien ze niet. We proberen een weg naar boven te zoeken, maar er is geen pad te bekennen, alleen rotsen en planten. Uiteindelijk klimmen we weer naar beneden. Onderweg glijdt Eamon uit en schuift op zijn kont nog een stukje naar beneden. Nu moet hij met een vieze broek verder. Dan vinden we het goede pad omhoog naar het volgende plateau.
Het pad langs de waterval is smal en vooral steil en glad. We komen een aantal boomstammen tegen waar we overheen moeten klimmen en dat is een uitdaging als het ook nog eens erg smal wordt. Op een erg smal stuk, glijdt ook Greke uit en schuift zo een paar meter naar beneden. Gelukkig houdt ze er alleen een paar schrammen aan over.
Via het pad komen we langs de verschillende plateaus van de waterval. Op elk plateau is de waterval weer anders. We rusten een paar keer uit op de rotsen bij de waterval. Klimmen is vermoeiend en zo kunnen we de omgeving rustig in ons opnemen in plaats van steeds te kijken waar je je voeten zet. Uiteindelijk zijn we helemaal boven en staan we op de top van de rotsen. Op het randje kunnen we zo de waterval van boven zien. Ik waag me niet te dicht bij de rand, het is toch hoger dan het lijkt.
Een steil stuk Het uitzicht tijdens de klim langs de waterval Op een van de plateaus naast de waterval
De terugweg is gelukkig een makkelijke weg. Deze keer niet over rotsen klimmen of door ons een weg door planten banen. Het betekent wel stofhappen dus onder het stof komen we weer terug bij de minibus aan. De chauffeur lijkt nu helemaal het gaspedaal kwijt te zijn en gaat steeds langzamer rijden naarmate we dichter bij Pakse komen. We rijden zo langzaam dat we worden ingehaald door scooters. Dat alles in Laos er zo laidback aan toe gaat wisten we wel, maar dit is toch iets te relaxt voor ons.
Uitrusten bij de waterval Een kijkje over de rand
Eindelijk komen we dan in Pakse aan. Na al dat geklim en geklauter vinden we dat we een shake verdiend hebben. De bananenshake smaakt heerlijk. Daarna is het tijd voor een warme douche. Na dagen van een koude douche is het heerlijk om een warme douche te hebben. We sluiten de dag of met samosa’s, naan en curries bij het Indisch restaurant. Het is een gezellige boel met zijn allen. Na het eten verplaatsen we naar de buren om op het internet te kunnen. Na een kwartier doet het internet het niet meer dus verhuizen we naar buiten voor koffie. Hier loopt Steve een oude reisgenoot tegen het lijf. Het toeval wil dat ook Greke een stukje met Brendan heeft gereisd. Dus morgenavond hebben we een reisgenoot erbij als we met de nachtbus naar Vientiane gaan. Het is een kleine wereld die reiswereld!