Reuzen aan de kust van Noord-Ierland
Lang voordat Julius Caesar voor het eerst voet zette op Britse grond, gingen er al geruchten rond over dit fabelachtige eiland. Het zou een groen en vruchtbaar land zijn met reuzen als enige bewoners. Er zijn verschillende verhalen geschreven over de vroege geschiedenis over Groot-Brittannië. Eén daarvan begint bij Brutus van Troje. Aangetrokken door de geruchten zette Brutus koers naar dit vruchtbare land, versloeg de reuzen en kroonde zich tot koning. Dit was het begin van een saga over legendarische koningen en intrigerende figuren. Verspreid door Groot-Brittannië en Ierland zijn veel plekken te vinden waar wel een legende over reuzen aan verbonden is. Zo ook aan de kust van Noord-Ierland in het graafschap Antrim: de Giant’s Causeway.
De Giant’s Causeway staat sinds 1986 op de werelderfgoedlijst van UNESCO. Het is een van de natuurwonderen van Groot-Brittannië. Langs de kust van het graafschap Antrim liggen meerdere mooie bezienswaardigheden, van kastelen tot verscholen baaien. De Giant’s Causeway is toch wel een van de meest indrukwekkende plekken van deze kust.
Er zijn meerdere manieren om er te komen en de meeste toeristen nemen het pad vanaf het bezoekerscentrum. De mooiste weg is ongetwijfeld het pad dat langs de kliffen loopt. Van bovenaf kijk je neer op de Giant’s Causeway, waarna je via een trap naar beneden loopt. Langzaam rijzen de steile kliffen naast je op en besef je hoe hoog ze eigenlijk zijn. Onderweg passeer je een aantal bijzondere rotsformaties. Hoog op de klif steekt een groepje zuilen de lucht in, die heel toepasselijk de Chimney Stacks genoemd zijn. Een stukje verder zijn de Organ Pipes te vinden, metershoge en vooral kaarsrechte basaltzuilen die tegen de rots geplakt lijken te zijn. Eenmaal beneden loopt het pad langs de kust en veranderen de rotsen in zeshoekige basaltzuilen: de Giant’s Causeway.
Ongeveer 40.000 basaltzuilen vormen een wonderbaarlijk decor. Aan het begin van de avond zijn de meeste toeristen naar huis en is deze bijzondere plek het rijk van een paar wandelaars en fotografen. Het is een plek om te klauteren, om te zitten en alles in je op te nemen en je te laten meenemen in het verhaal van de reus Finn McCool. Kijkend naar de zuilen die een pad vormen naar de zee, is het niet moeilijk om voor te stellen dat hier ooit een reus overheen heeft gelopen.
Finn McCool woonde hier lang geleden met zijn vrouw Oonagh. Aan de andere kant van de zee woonde een Schotse reus, Benandonner, die voortdurend beledigingen riep naar Finn. Op een dag had Finn er genoeg van en bouwde een weg naar de overkant. Eenmaal in Schotland ving hij een glimp op van de kolossale Benandonner en zonk de moed hem in de schoenen. In de hoop dat Benandonner hem niet had gezien, haastte Finn zich terug naar Ierland. Maar Benandonner had de Ierse reus in de gaten en ging hem achterna. De grond dreunde onder de reusachtige voetstappen van de Schotse reus. Finn en zijn vrouw bedachten een list en snel vermomde Finn zich als baby. Benandonner klopte op de deur en werd begroet door Oonagh. Zij verontschuldigde zich voor haar man die helaas niet thuis was en vroeg hem binnen te komen. Benandonner’s blik viel op een wieg met een reusachtige baby. De schrik sloeg hem om het hart. Hoe groot moest de vader van zo’n enorme baby dan niet zijn? In zijn haast terug naar Schotland vernielde Benandonner de Giant’s Causeway.
Hier op de Giant’s Causeway leeft dit verhaal nog steeds voort. Volgens wetenschappers is het betoverende landschap echter ontstaan door vulkanische activiteit. Door een breuk in de aardkorst, zo’n 60 miljoen jaar geleden, kwam er lava naar boven. De lava die in aanraking kwam met de lucht koelde snel af en vormde een korst over de nog vloeibare lava. Onder de korst koelde de vloeibare lava heel langzaam af en begon te krimpen. Door de druk ontstonden er scheuren in het gesteente waardoor de basaltzuilen in verschillende formaten gevormd werden. De snelheid waarmee de lava afkoelt, bepaalt het formaat van de zuilen. Hoe langzamer de temperatuur daalt, hoe groter de basaltzuilen worden.
De creatie van Moeder Natuur lijkt bijna te perfect. Zuilen rijzen meters hoog de lucht in, bijna kaarsrecht. Dat hier geen helpende handen, reuzenhanden, aan te pas zijn gekomen, is bijna onvoorstelbaar. Ware het niet dat de zuilenweg die gevormd is nog enkele meters onderwater doorloopt en dan opeens stopt. De natuur, het is iets bijzonders. En toch … soms heeft Moeder Natuur ook een hand(je) nodig.
