De skyline van Hong Kong
Het is een drukte van belang op straat en daar doorheen lopen valt niet mee, zeker niet met een grote rugtas op mijn rug. We zijn vanaf het vliegveld met de bus naar het centrum gegaan. Vanaf de bus hebben we al een blik kunnen werpen op de vele wolkenkrabbers die Hong Kong rijk is. Het duurt even voor we weten waar we zijn, de naambordjes in het Kantonees zijn niet te ontcijferen. Vervolgens lopen we met de kaart in de hand richting een hostel. Na tien minuten lopen, staan we voor een groot gebouw, er is alleen nergens een teken te zien dat hier een hostel zit.
We wagen de gok en nemen de lift naar de derde verdieping. Bingo! Als we uitstappen blijkt dat we goed zitten. We krijgen een kamer op de zesde verdieping. De kleinste en vooral de duurste die we tot nu toe gehad hebben. Er passen net twee bedden in, maar we hebben tenminste wel een eigen badkamer en alles ziet er schoon uit. Het hele gebouw voelt een beetje benauwend aan. Nergens zie ik iets wat op een trappenhuis lijkt. De gangen en de lift zijn nauw en krap. We gaan snel weer naar buiten. Tijd om iets van Hong Kong te zien en waar kunnen we beter beginnen dan op de plek waar je het mooiste uitzicht hebt over deze uitgestrekte stad: Victoria Peak. Dus op naar de Peak Tram.
Op straat is het nog steeds erg druk. Het is bijna bizar hoeveel mensen er lopen. Hier een weg doorheen banen, is een behoorlijke opgave. We besluiten om de tram te nemen, maar als we eenmaal ingestapt zijn, gaat deze de hoek om en dat is de verkeerde kant op. Bij de volgende halte stappen we weer uit, maar dat gaat niet zonder slag of stoot. Net zoals in Nederland zijn we voorin ingestapt en hebben netjes betaald, maar het blijkt dat je hier achterin moet instappen en pas moet betalen als je uitstapt. Leg dat maar eens uit aan de niet al te vriendelijke tramchauffeur, met ons Engels komen we niet ver. Onbegonnen werk, dus stappen we maar gewoon uit.
De tram gaat hem niet worden, dus wordt het lopen naar de Peak Tram. Onderweg passeren we veel gebouwen en nog meer winkels. De gebouwen hangen vol met schreeuwende reclameborden. We zijn wel wat gewend maar we kijken toch lichtelijk verwonderd naar het gedruis om ons heen. Dat Hong Kong een bruisende stad is, is wel duidelijk. Als we eindelijk bij de Peak Tram zijn aangekomen, zien we al een lange rij staan. Met het gevoel dat dit nog even gaat duren, sluiten we berustend achteraan in de rij. Tot onze verbazing gaat het allemaal heel snel. Binnen de kortste keren komt er een tram en kunnen we instappen. We hebben de mazzel dat we als laatste instappen en vooraan kunnen staan bij het raam. Zo kunnen we op de rails kijken en zien hoe we aan een kabel de berg op getrokken worden. Wij als Nederlanders zijn groter dan de meeste Chinezen hier, dus blokken we meteen het uitzicht voor de mensen achter ons.
De helling op 
De Peak tram 
Best steil
We gaan in een rap tempo de steile helling op. Naast ons lijkt het net of alle gebouwen scheef staan door de steile hoek van de tram. Het is eigenlijk maar een heel kort ritje en voor we het weten is het alweer tijd om uit te stappen. We zijn op Victoria Peak aanbeland, dat op de hoogste berg van Hong Kong Island ligt. Met een hoogte van 552 meter is het niet bepaald een echte berg te noemen.
Er is net een groot winkelcentrum geopend op Victoria Peak. Vanaf het dakterras kunnen we over Hong Kong uitkijken, maar helaas is het behoorlijk mistig. We staan aan de voet van een wereldstad maar het enige wat we zien, zijn een paar staken die hun kop uit de mist steken. Maar dat mag de pret niet drukken, het blijft een indrukwekkend uitzicht. We zien nog steeds een scala aan hoge torens voor ons opdoemen, we kunnen alleen niet zo ver kijken. Vanaf deze hoogte lijken de torens niet zo hoog, maar als je ertussen loopt, voel je je net een kabouter. We blijven een tijdje kijken naar de skyline met de verrassend kleurrijke gebouwen in wit, roze, groen en bruin.
Daarna lopen we wat rond in het winkelcentrum. Bij de McDonald’s drinken we een milkshake. Als het donker is geworden, lopen we weer terug naar het dakterras. Het uitzicht is veranderd in een caleidoscoop van lichtjes. Dit is misschien nog wel indrukwekkender dan het mistige panorama van daarnet.
Dan is het tijd om de tram weer terug naar beneden te nemen. Deze keer kunnen we een stoel bemachtigen en even zitten. We mengen ons weer in het gedruis en lopen een paar straten door Hong Kong. Dan wagen we nog een poging en stappen een dubbeldekker tram in. Deze keer doen we het goed en stappen we achterin in. De tram is al behoorlijk vol, dus duurt het even voor er een plaatsje vrij komt. Als we kunnen zitten, zien we de felverlichte straten aan ons voorbij gaan, veel reclameborden zijn veranderd in blinkende blikvangers. Vlak bij het hostel stappen we weer uit en besluiten om een supermarkt in te gaan om avondeten te halen. Alles is zo duur hier en dat scheelt ook weer een restaurant zoeken. Na een rondje supermarkt staat er vanavond sashimi en stokbrood met kruidenkaas op het menu. En dat laten we ons goed smaken in onze krappe kamer ergens in een van de hoge gebouwen in deze wereldstad.
