In de voetsporen van Indiana Jones
Vroeger als kind heb ik vaak de films van Indiana Jones gekeken. Wat me het meeste is bijgebleven is de scene in The Temple of Doom waar ze een heerlijke maaltijd voorgeschoteld krijgen met plaatselijke lekkernijen, ogen die in de soep drijven of babyslangen die over de tafel krioelen. Of het begin van Raiders of The Lost Arc waar Indiana Jones in de jungle een aantal boobytraps moet overwinnen voor hij een gouden beeld vindt. Maar mijn favoriete film is toch echt The Last Crusade. Schat zoeken en raadsels oplossen ten top, heerlijk. Een vleugje geschiedenis, mythes en mysteriën daar houd ik wel van. Echt of niet, dat maakt niet uit. Er zijn genoeg mysterieuze bouwwerken op de wereld om je fantasie te prikkelen. Het moment dat Indiana Jones op zijn paard door de kloof rijdt en de ingang van de legendarische tempel voor hem opdoemt, eeuwenlang verscholen geweest door de bergwanden, dat is nog altijd een kippenvel momentje. Het ontdekken van wonderbaarlijke plekken van vroegere beschavingen, de verwondering over de schoonheid van het vroegere handwerk en vakmanschap en dan weten dat daar ergens een schat verborgen ligt. Dat is pas avontuur.
En dan is het tijd om zelf Petra te bezoeken. Ok, ze hebben alleen de voorkant van The Treasury gebruikt in de film, maar dat mag de pret niet drukken. De weg ernaar toe is ook niet echt een kloof in de vorm van een Crescent Moon, maar het is wel een fascinerende en betoverende plek. De toegangsweg naar Petra alleen al, geeft je het gevoel dat je op avontuur bent. El Siq voert je al slingerende door een kloof, soms wijds en soms niet meer dan 2 meter breed. Om je heen rijzen de bergwanden omhoog en beschermen je tegen de hitte van de zon.
Net als Indiana Jones kan je de weg afleggen op een paard of zelfs in een rijtuigje, links en rechts worden ze aangeboden. Vol verwachting beginnen we aan de 1,2 km lange weg. Achter elke bocht verwacht je oog in oog te staan met El Khazneh, oftwel The Treasury. Voor elke bocht klopt je hart net iets sneller van verwachting. Het is een wonderlijke wereld om ons heen, de kloof bestaat uit intens roodgekleurde stenen. Fifty shades of grey is er niets bij, de rotsen variëren van paars, naar dieprood tot intense oranje. De zon zorgt voor een extra dimensie door de kleuren nog warmer te maken.
Door El Siq 
Oranje rotsen in El Siq 
El Khaznah
De kloof wordt smaller en smaller en plots vangen we een glimp op van het bekende bouwwerk. Wauw! Als je verder loopt, opent de kloof zich en sta je oog in oog met El Khazneh, uitgehakt in de rode rotsen. Met zijn bijna 40 meter hoog en 28 meter breed kan je niet anders dan onder de indruk zijn. Uitgehakte pilaren en figuren versieren de tempel. Even zijn we net als Indiana Jones ver weg van de wereld op zoek naar fabelachtige tempels en fonkelende schatten. Alleen gaan we hier geen schatten vinden. Het contrast is groot als we door de opening naar binnen kijken. Vergeleken met de prachtige voorkant is de binnenkant bijna een teleurstelling, het is niet meer dan een donkere ruimte.
Eigenlijk is El Khazneh geen tempel maar een grafkamer. Als we de legende moeten geloven is hier ergens een schat verborgen. Vandaar ook de naam schatkamer. Deze legende verteld over een farao die Moses achtervolgde en ternauwernood ontsnapte aan de gespleten zee. Gehinderd in de achtervolging door zijn schatten, toverde de farao El Khazneh en verstopte zijn rijkdommen in de urn bovenop het bouwwerk. Blijkbaar geloofden sommige bedoeïenen dit verhaal, op de urn zitten een aantal kogelgaten. Tot op heden zijn er nog geen schatten uit de urn naar beneden gevallen. In gedachten ligt hier ergens achter een wirwar van gangen, compleet met boobytraps, een mysterieus voorwerp. Die donkere kamer waar we een blik inwerpen is niets meer dan een begin van een ellenlange tocht op zoek naar schatten.
